Dzieci Wojny. Przywiozłem tylko życie ….
DZIECI WOJNY. PRZYWIOZŁEM TYLKO ŻYCIE ...
Realizowany przez nas tryptyk dokumentalny „Dzieci Wojny” w założeniu koncepcyjnym łączy w w sobie cechy projektu dokumentacyjno - edukacyjnego, ekspozycyjnego i filmowego. Jego podstawowym elementem jest realizacja trzech średniometrażowych fabularyzowanych filmów dokumentalnych, opartych na kwerendzie historycznej i naukowej. Seria oparta o elementy historii mówionej w postaci zarejestrowanych wspomnień i opinii (zarówno biograficznych jak i ogólnohistorycznych oraz osobistych) wybranych bohaterów, zarejestrowanych przez nas w minionych latach i wykorzystanych następnie w scenariuszu filmowym z elementami dramy w formie fragmentów rekonstrukcji historycznych zostanie wzbogacona również o komentarz historyczny. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, na który pragniemy zwrócić uwagę widzom – że to już ostatni moment na realizację podobnych inicjatyw ze sfery historii mówionej i opowiadanej – jakkolwiek dziś jeszcze wciąż mamy (choć kurczącą się regularnie z przyczyn naturalnych) możliwość rejestracji i odtworzenia jednostkowych wspomnień uczestników wydarzeń historycznych, już wkrótce relacje Świadków Historii będą mogły być zastąpione jedynie przez rekonstrukcje historyczne …
Tryptyk jest realizowany od roku 2020. W roku 2023 została zrealizowana i zaprezentowana publiczności w Polsce i za granicą pierwsza część tryptyku pt. „Dzieci Wojny: Tolek”, wpisująca się w całokształt narracyjny projektu i opowiadająca o losach ppłk. Antoniego Łapińskiego – żołnierza 2 Korpusu Polskiego, bohatera spod Monte Cassino w stulecie Jego urodzin. Aktualnie (kwiecień 2024) rozpoczynają się zdjęcia do drugiej części tryptyku „Dzieci Wojny – Przywiozłem tylko życie”. Realizacja trzeciej i ostatniej części zaplanowana została na rok 2025.
- CZĘŚĆ DRUGA TRYPTYKU "DZIECI WOJNY"
- PLANOWANA PREMIERA - LUTY 2025
Film, którego realizację rozpoczęliśmy na początku roku 2024 stanowić będzie drugą część filmowego tryptyku dokumentalnego Fundacji Znaki Pamięci, poświęconego losom polskich Sybiraków – dzieci, ich doświadczenia wojny, koszmaru sowieckich deportacji z lat 1940 – 1941 oraz ich późniejszych losów. Właśnie ze wspomnień jednego z Sybiraków zaczerpnęliśmy podtytuł drugiej części naszego tryptyku filmowego – „Przywiozłem tylko życie …”. To poruszająca odpowiedź jednego z Sybiraków, deportowanych w lutym 1940 r, który zapytany w kwestionariuszu kombatanckim o to, czy z zesłania udało mu się przywieźć jakiekolwiek rzeczy materialne, odparł właśnie: „Przywiozłem tylko życie …”
Premiera filmu nieprzypadkowo została przez nas zaplanowana na luty 2025 r – 10 lutego przyszłego roku przypada bowiem 85 rocznica pierwszej z czterech wielkich deportacji obywateli polskich przez Sowietów z lat 1940 – 1941; wydarzeń historycznych, które w sposób bezpośredni skrzywdziły znaczną część mieszkańców przedwojennych ziem wschodnich II RP (w tym wszystkich naszych bohaterów), wpłynęły też nieodwracalnie na kształt i przyszłość Państwa Polskiego. Fundacja Znaki Pamięci (a wcześniej jej fundatorzy jako osoby prywatne) od roku 2010 była organizatorem i realizatorem kampanii społecznej „Pamiętajmy o Sybirakach” – kampanii prowadzonej wyłącznie siłami społecznymi w oparciu o współpracę z różnymi organizacjami pozarządowymi, firmami i osobami prywatnymi, a także mediami w kraju i za granicą. Akcja prowadzona była nieregularnie od roku 2010 (2010 – 2013, 2015, 2018), angażując szereg instytucji publicznych oraz mediów w Polsce i za granicą, które – podobnie jak nasza Fundacja – pragną, aby w świadomości Polaków, zarówno tych, mieszkających w Polsce, jak i tych, którzy nigdy do niej nie powrócili, data 10 II 1940 roku stała się symbolem równie rozpoznawalnym jak 1 września 1939 czy 8 maja 1945r. Datą, kiedy Rzeczpospolita ostatecznie wkroczyła na drogę wymuszonego przez historię podziału na „Polskę” i „Polonię”. Raną, której pomimo wielu transformacji, nie udało się wyleczyć przez osiemdziesiąt pięć lat.
Głównym założeniem realizacji projektu jest więc upowszechnienie i przypomnienie społeczeństwu losów polskich dzieci, które od 1939 r. stały się ofiarami represji sowieckich. Historyczny „flashback” dotyczący losów Polaków pod sowiecką okupacją oprócz przypomnienia tychże i opowiedzenia ich ustami ludzi, którzy ich doświadczyli uważamy zarówno za naszą historyczną powinność, ale także – w kontekście obecnej sytuacji wojennej – swojego rodzaju memento i ostrzeżenie. Znając bowiem losy naszych przodków w przeszłości, w sposób bardziej świadomy możemy kształtować teraźniejszość.
